Canada; woeste rivieren en meren
West-Canada… waar spiegelgladde meren tussen bergtoppen blinken, elanden rustig langs de weg wandelen, beren onverwachts de weg oversteken en gletsjers als blauwe reuzen uit de bergen glijden. De natuur is er groots, ruig en tegelijk verrassend toegankelijk.
In de zomer van 2019 trokken we er met de kinderen op uit voor een onvergetelijke rondreis. We doorkruisten de uitgestrekte Rockies, bewonderden turkooizen meren als Lake Louise en Moraine Lake. Het werd een reis die ons diep raakte – door de overweldigende natuur, de wilde dieren, de rust en de intense quality time samen. West-Canada blijft tot vandaag één van de mooiste reizen die we ooit maakten.
De route door de Canadese Rockies is uitstekend geschikt voor reizigers met mobiliteitsbeperkingen. Met goed geplande stops konden we volop genieten van de indrukwekkende natuur, zonder concessies te doen aan comfort of toegankelijkheid.
Banff: postkaartlandschappen die in het echt nog mooier zijn!
We begonnen we onze reis in Calgary, maar het avontuur startte écht in Banff National Park – bij het magische Lake Louise. We hadden het geluk te overnachten in het iconische Fairmont Lake Louise hotel, waardoor we dankzij de jetlag al om 6 uur ’s ochtends, in alle stilte en zonder toeristen, de zon zagen opkomen boven het meer. Een kippenvelmoment!
Bij Lake Louise huurden we een kajak – een rustige manier om het meer vanop het water te beleven en geweldig leuk voor de kinderen. Het meer zag er vanuit dat perspectief nóg indrukwekkender uit, met de gletsjer op de achtergrond en de kleur van het water die bijna onwerkelijk bleef.
Later namen we de Lake Louise Sightseeing Gondola, die ons tot boven op de berg bracht. Vanop het uitkijkpunt hadden we een prachtig zicht op het meer en de omliggende pieken. Boven kan je ook even relaxen, iets drinken of een ijsje eten.
Veel van de mooiste plekjes zijn verrassend toegankelijk. Korte wandelroutes zoals de Banff Legacy Trail, Bow Riverside Trail en Fenland Trail zijn rolstoelvriendelijk en bieden schitterende zichten voor iedereen – mét of zonder fysieke beperking.
Yoho: een verborgen parel in de rockies
Na de pracht van Lake Louise reden we verder richting Yoho National Park, net over de provinciegrens in British Columbia. De rit duurde nog geen veertig minuten, maar bracht ons opnieuw in een totaal ander decor. Yoho is kleiner en iets minder bekend dan Banff, maar minstens even indrukwekkend.
Onze eerste stop: de Takakkaw Falls, één van de hoogste watervallen van Canada (254 meter). We maakten een korte wandeling over goed onderhouden paden, die ook perfect toegankelijk waren met de rolstoel.
Daarna stopten we bij de Natural Bridge, waar de Kicking Horse River zich op indrukwekkende wijze een weg heeft gebaand door het gesteente.
Tenslotte gingen we naar Emerald Lake, een prachtig bergmeer dat zijn naam alle eer aandoet. Omringd door sparren en met een achtergrond van besneeuwde pieken, is het een prachtige plek en goed te doen met de rolstoel.
In Yoho is de Emerald Lake Loop een van de meest toegankelijke wandelroutes. Dit 5,3 km lange pad is deels verharde en geschikt voor rolstoelen. Het biedt prachtige uitzichten op het meer en de omliggende bergen. Ook de Takakkaw Falls zijn goed bereikbaar via een kort, rolstoelvriendelijk pad. Het uitzicht op de waterval is indrukwekkend en toegankelijk voor iedereen.
Jasper National Park, van gletjsers tot uitgestrekte meren
Na Yoho National Park zetten we koers naar Jasper, met een paar interessante stops onderweg. De eerste was de Mistaya Canyon, waar de Mistaya River zich een weg baant door smalle rotsformaties en diepe spleten. De weg ernaartoe is best heftig, dus niet echt rolstoeltoegankelijk.
Onze volgende stop was Peyto Lake, beroemd om zijn opvallende hondenpootvorm en zijn schitterende turquoise kleur. Het uitzichtpunt lag hoog boven het meer, waar we koude wind hadden en zelfs een beetje sneeuw.
Ook bezochten we de indrukwekkende Columbia Icefield Skywalk, een adembenemend uitzichtplatform dat zich uitstrekt boven de diepe vallei van de Sunwapta River. Het platform, met zijn glazen bodem, bood een tof zicht op het gletsjerlandschap en de omliggende bergen.
Na de skywalk gingen we verder naar de Sunwapta Falls, waar de Sunwapta River zich met veel kracht een weg baant door rotsen. De bovenste waterval is toegankelijk met een rolstoel, de onderste helaas niet.
Vanuit Jasper maakten we een uitstap naar Maligne Lake, een van de meest iconische meren van de Canadese Rockies. Het meer is ruim 22 kilometer lang en wordt omringd door torenhoge bergtoppen, dichte sparrenbossen en vaak besneeuwde bergkammen.
We kozen voor een boottocht naar Spirit Island, zonder twijfel een van de bekendste én meest gefotografeerde plekken van Canada. Het eilandje ligt ongeveer halverwege het meer en is enkel bereikbaar per boot. Tijdens de tocht kregen we niet alleen indrukwekkende uitzichten te zien, maar ook een stukje geschiedenis en geologie mee van de gidsen aan boord. Spirit Island zelf is een heilige plaats voor de oorspronkelijke bewoners van deze regio, de Stoney Nakoda First Nation. Ze beschouwen het als een spirituele plek, omgeven door bergen die symbool staan voor voorouders en verbondenheid met het land.
De boottocht was volledig rolstoeltoegankelijk, wat het extra fijn maakte. Aan boord was voldoende ruimte, en het personeel hielp waar nodig met in- en uitstappen. Bij Spirit Island kregen we de kans om even aan wal te gaan en te genieten van het uitzicht vanaf het platform – een plek die echt rustgevend is, ondanks de populariteit.
Wells Grey Provincial Park: watervallen en beren
Vanuit Jasper vervolgden we onze reis via de Yellowhead Highway, een mooie route die zich uitstrekt door bergpassen, bossen en valleien richting Wells Gray Provincial Park. Onderweg gebeurde het dan eindelijk: onze eerste beer! Na dagen turen en hopen, stak er plots een beer de weg over – een echt magisch moment. En vanaf dat punt zagen we ze overal: zwarte beren langs de berm, rustig etend van de bessenstruiken, amper onder de indruk van passerende auto’s.
Een absolute aanrader onderweg was de Blue River Safari, een boottocht door een stil en afgelegen stuk regenwoudgebied, met het doel om beren en ander wild te spotten vanaf het water. Onderweg maakten we een tussenstop bij een prachtige waterval.
Hoewel we ook tijdens de boottocht enkele beren zagen, hebben we er uiteindelijk meer langs de kant van de weg gezien.
De omgeving van Blue River maakt deel uit van een van de weinige gematigde regenwouden in het binnenland van Noord-Amerika. Het is een belangrijke habitat voor zwarte beren en soms ook grizzlyberen, die in de zomermaanden vaak dicht bij wegen of oevers te vinden zijn om zich tegoed te doen aan bessen, wortels en andere planten. De regio staat dan ook wel bekend als een van de beste plekken in Canada om beren in het wild te zien – vaak zelfs zonder er echt naar te moeten zoeken.
Wells Gray Provincial Park is vooral bekend van de vele watervallen, waarvan je prachtige foto's kunt maken. Voorbeelden zijn de Spahats Creek Falls, de Dawson Falls (twintig meter hoog) en de imposante - en meest bekende waterval - Helmcken Falls (negentig meter breed, twintig meter hoog). We hebben onderweg dan ook de nodige stops gemaakt om deze watervallen te bezichtigen en hebben we zelfs bij 1 van de stops lekker belgische wafels gegeten.
Na de natuurpracht van Wells Gray Provincial Park reden we in zo’n vijf uur naar Whistler, een charmant bergdorpje dat wereldberoemd werd als een van de locaties van de Olympische Winterspelen van 2010. Whistler is in de winter een bruisend skioord, maar ook in de zomer is het een levendige plek met gezellige straatjes, leuke restaurants en indrukwekkende bergpanorama’s.
We namen de gondola naar boven, die ook met een rolstoel perfect toegankelijk is. Boven op de berg genoten we van frisse lucht, schitterende uitzichten en natuurlijk van het bekende fotomoment bij de Olympische ringen. (Tip: ook in de zomer kan het daar boven behoorlijk koud zijn – een warme jas is geen overbodige luxe!)
Na onze tocht boven de boomgrens sloten we de dag af met een heerlijk diner in het dorp. Whistler was een verrassend toegankelijke en gezellige tussenstop in onze reis door West-Canada.
Knight Inlet Lodge: een verborgen stuk paradijs
Vanuit Whistler volgden we de prachtige Sea-to-Sky Highway, een kronkelende weg langs fjorden, bossen en bergen, richting de indrukwekkende Shannon Falls – een korte, maar de moeite waard stop bij een van de hoogste watervallen van British Columbia. Daarna reden we verder naar Horseshoe Bay, waar we de ferry namen naar Vancouver Island.
In Campbell River stapten we over op een watervliegtuig, een belevenis op zich, dat ons meenam naar een van de meest afgelegen plekken van onze reis: Knight Inlet Lodge. Deze lodge, diep verscholen in het regenwoud aan een rustige fjord, was zonder twijfel het hoogtepunt van onze reis – niet alleen qua locatie, maar ook qua ervaring.
De lodge is gebouwd op palen in het water, omringd door bergen, mistige bossen en pure stilte. Elke dag stond er een excursie op het programma, allemaal toegankelijk voor Lander, want alles gebeurde met de boot. We voeren langs watervallen, door fjorden en rivieren, steeds op zoek naar wildlife. En we werden zeker beloond: grizzlyberen, zwarte beren, zeeleeuwen, bultrugwalvissen, zee-arenden, zeehonden en zelfs kolibries zagen we. Ook vanop het terras kan je al wildlife spotten.
De rust, de ongereptheid en de intense nabijheid van de natuur maakten van ons verblijf in Knight Inlet een unieke ervaring die we nooit zullen vergeten. Een echte aanrader!
Vancouver: eindstop van een ongelooflijke reis
Onze laatste stop: Vancouver – een stad die de perfecte mix biedt van stedelijke energie en natuurlijke rust. We doorkruisten de levendige straten en ontdekten de diversiteit van de stad: van kleurrijke wijken als Chinatown, tot de groene stadsparken. Maar wat ons vooral aansprak, was het struinen langs de zeepromenade en het verkennen van het rustigere gedeelte rond Morton Park. Hier voel je echt de kalmte van de oceaan en de omringende natuur, een mooi contrast met de drukte van de stad.
Ook hier was rolstoeltoegankelijkheid geen enkel probleem: de meeste wandelpaden zijn vlak, goed aangelegd en voorzien van hellingen waar nodig. Zo konden we zonder zorgen genieten van al het moois dat Vancouver te bieden heeft. Een ontspannen en waardige afsluiter van een onvergetelijke reis.
