Mexico; Maya tempels en cenotes
Mexico… land van mysterieuze ruïnes, kleurrijke markten, koloniale stadjes en cenotes vol kristalhelder water. Waar muziek uit elk steegje klinkt, de zon zindert boven witte stranden en de geur van taco’s en lime je overal tegemoetkomt.
In 2024 trokken we er met ons gezin naartoe voor een rondreis door het betoverende Yucatán-schiereiland. We ontdekten de rijke Maya-cultuur, zwommen in ondergrondse grotten, wandelden door levendige straten van Mérida en genoten van zon en zee in Tulum. Mexico verraste ons met zijn toegankelijkheid: brede stoepen, goed aangeduide opritten en vaak aangepaste accommodaties maakten het reizen met Lander vlotter dan verwacht. Niet elke archeologische site was even rolstoelvriendelijk, maar dankzij wat creativiteit en hulp hebben we werkelijk alles kunnen doen – een onvergetelijke ervaring voor ons allemaal.
Chichen Itza: het hart van de Maya beschaving
Onze reis door Yucatán begon met twee rustige nachten in Cancún – een perfecte plek om te landen, te wennen aan het tijdsverschil en langzaam in de Mexicaanse sfeer te komen. Na deze korte acclimatisatie startte ons echte avontuur, samen met een privéchauffeur en gids die ons vlot en comfortabel door de regio loodsten. Onderweg naar Chichén Itzá maakten we een verfrissende stop bij cenote Yokdzonot, en verkenden we het charmante koloniale stadje Valladolid, met zijn kleurrijke gevels en levendige pleinen.
Chichén Itzá zelf is één van de bekendste archeologische sites van Mexico en een van de Nieuwe Wereldwonderen. De imposante piramide van Kukulcán, ooit het ceremoniële hart van de Maya-beschaving, torent indrukwekkend boven het landschap uit. Hoewel het terrein grotendeels vlak is en er brede paden zijn, zijn niet alle delen van de site heel rolstoeltoegankelijk- vooral door de ruwe ondergrond. Toch kon Lander, met wat hulp en aanpassing, volop meegenieten van de magia van deze site.
We verbleven in Mayaland Chichen Itza, een toch wel unieke plek om te verblijven; je slaapt er letterlijk tussen de bomen van de jungle, op wandelafstand van de wereldberoemde ruïnes. Ons verblijf in Mayaland eindigde plots toen orkaan Beryl, een storm van categorie 5, plotseling koers zette richting Yucatán. Het personeel sloot haastig alles af, timmerde ramen dicht en bereidde zich voor op evacuatie. We vertrokken in allerijl richting Mérida, waar we de storm veilig konden uitzitten in het prachtige Hacienda Xcanatún – een stijlvol en rustige hacienda met ruime kamers.
Merida; koloniale charme en natuurpracht
Vanuit Chichén Itzá reden we verder naar Mérida, de bruisende hoofdstad van Yucatán. Onderweg hielden we halt in Izamal, ook wel La Ciudad Amarilla genoemd – de gele stad. Bijna elk gebouw in het koloniale centrum is er geschilderd in okergeel. Izamal is gebouwd op en rond oude Mayatempels, en het imposante gele klooster van San Antonio de Padua werd op de resten van een Maya-piramide neergezet – een symbolisch kruispunt van culturen en geschiedenis.
Mérida zelf is een levendige stad vol koloniale charme, brede pleinen en gezellige markten. De stad voelt tegelijk Spaans en authentiek Mexicaans aan, met prachtige herenhuizen langs de Paseo de Montejo en een hartelijke sfeer. Dankzij de brede stoepen en goede infrastructuur is Mérida ook verrassend goed toegankelijk voor rolstoelgebruikers.
Vanuit Mérida trokken we eropuit naar enkele van de mooiste natuurwonderen van Yucatán. Een eerste uitstap bracht ons naar Celestún, een beschermd biosfeerreservaat aan de Golf van Mexico, bekend om zijn uitgestrekte mangroves, lagunes en vooral: de grote populatie flamingo’s. In een kleine boot voeren we tussen de mangrovewortels en genoten van het uitzicht op honderden roze flamingo’s.
Een andere dag ontdekten we de cenotes van Homún, een regio bezaaid met tientallen ondergrondse watergrotten. Deze kristalheldere poelen zijn gevormd door ingestorte kalksteenformaties en waren heilige plekken voor de Maya’s. Wat deze plek bijzonder maakte voor ons gezin, was dat de eerste cenote voorzien was van een lift, waardoor Lander ook echt kon meegenieten en mee zwemmen in het magische turquoise water. De toegang was vlot en veilig, en dat maakte het tot een van de hoogtepunten van de reis. Helaas waren de andere cenotes in dit natuurpark moeilijker bereikbaar, met steile trappen of ruwe paden, en dus niet toegankelijk met de rolstoel. Maar de ervaring in de eerste cenote was zó bijzonder dat het meer dan goed maakte.
Campeche: sierlijke ruines en pastelkleuren
Na een paar dagen in en rond Mérida reden we verder richting de kleurrijke koloniale stad Campeche, met onderweg een tussenstop bij de indrukwekkende archeologische site van Uxmal. Hoewel Chichén Itzá wereldberoemd is en veel bezoekers trekt, liet Uxmal op ons een diepere indruk na. De site is prachtig bewaard gebleven, minder druk bezocht en heeft een bijzondere, bijna mysterieuze sfeer. Uxmal maakt deel uit van de Puuc-regio en onderscheidt zich door haar unieke architectuur: gladde gevels onderaan, rijkelijk versierd met geometrische patronen en beelden bovenaan. De Piramide van de Tovenaar, met haar afgeronde hoeken en grote hoogte, is een waar meesterwerk uit de klassieke Maya-periode.
We wandelden langs pleinen, paleizen en tempels, en genoten van het uitzicht vanaf de hoger gelegen delen van het complex. De site is niet volledig rolstoeltoegankelijk, maar met hulp en wat creativiteit konden we toch veel zien en ervaren.
Na ons bezoek vervolgden we de rit naar Campeche, een charmante kuststad aan de Golf van Mexico. Het historische centrum is een UNESCO-werelderfgoedsite, met prachtig gerestaureerde koloniale gebouwen in pasteltinten, geplaveide straten en goed bewaarde stadsmuren uit de tijd van de Spaanse overheersing. Campeche straalt rust en authenticiteit uit, en is tegelijk levendig en gastvrij.
We verbleven in Casa Don Gustavo, een charmant, koloniaal herenhuis in het hart van het historische centrum van Campeche. De ligging was perfect om de kleurrijke stad te voet te verkennen, met winkels, restaurants en bezienswaardigheden op wandelafstand. Hoewel de sfeer en het interieur betoverend waren, bleek het hotel helaas niet rolstoeltoegankelijk. Er waren meerdere trappen zonder oprijplaat of lift, waardoor we Lander telkens moesten tillen om binnen te geraken — iets om rekening mee te houden bij het boeken.
Na het kleurrijke Campeche trokken we opnieuw de natuur in, richting het zuiden van Quintana Roo, naar Chicanná. We verbleven in het Chicanná Ecovillage Resort, verscholen in het hart van de jungle. Hoewel het resort prachtig gelegen is, was het verblijf eerder basic. De rolstoeltoegankelijke kamer had geen airco – wat bij hoge temperaturen best pittig was – en we hadden pech: er was net gespoten tegen ongedierte, waardoor we 's ochtends ontwaakten met tientallen dode insecten op ons terras.
Vanuit Chicanná maakten we een daguitstap naar Calakmul, een van de meest indrukwekkende maar minst bezochte Mayasites van Mexico. Diepe jungle, imposante ruïnes en nauwelijks andere toeristen: dit is nog een echt verborgen parel. We beklommen enkele van de tempels (niet rolstoeltoegankelijk), werden beloond met panoramische uitzichten over het oerwoud, én... we werden onverbiddelijk lekgeprikt door de muggen. Een bezoek dat je niet snel vergeet – op meer dan één manier.
Bacalar: zeven tinten blauw en rust
Bacalar is zonder twijfel een van de best bewaarde geheimen van Mexico. Deze kleine stad in het zuiden van Quintana Roo ligt aan de beroemde Laguna de los Siete Colores – een uitgestrekt meer dat schittert in zeven tinten blauw, van kristalhelder turquoise tot diep indigo. Het is een paradijs van rust en en prachtige natuur.
Bij aankomst in ons eerste verblijf, Casa Shiva, bleek helaas al snel dat rolstoeltoegankelijkheid geen prioriteit was. Trappen, kiezelweggetjes, geen aanpalende en zeer donkere kamers, zelfs te weinig bedden maakten het voor Lander onmogelijk om comfortabel te verblijven. Gelukkig vonden we – na wat eigen speurwerk – onderdak in het Cristilano Lagoon Front Hotel, slechts twee deuren verder maar wél volledig rolstoelvriendelijk. Met ramps tot aan het water en een heerlijk rustige ligging was dit voor ons een echte droomplek.
We genoten er van het uitzicht over het meer, de stilte en een ontspannende boottocht die ons langs verborgen hoekjes en mangroves voerde. Ook namen we een verfrissende duik in de cenote Azul, een fijne en toegankelijke plek om te zwemmen, lunchen en tot rust te komen. Bacalar bleek niet alleen een visueel hoogtepunt, maar ook een oase van ontspanning – een verrassend en prachtig stukje Mexico.
Tulum; zon, zee en strand
Na al dat avontuur sloten we onze rondreis af in het paradijselijke Tulum, waar we verbleven in het rustige en stijlvolle The Sense Tulum Riviera. Overdag genoten we van de witte zandstranden en het warme Caribische zeewater, 's avonds kwamen de zeeschildpadden het strand op. Tulum bleek de perfecte plek om te ontspannen en onze zintuigen tot rust te laten komen na een indrukwekkende reis door het kleurrijke en verrassend toegankelijke Yucatán.
